
Hiperbaryczna terapia tlenowa to metoda leczenia wielu chorób i zaburzeń, polegająca na podawaniu pacjentowi czystego tlenu w warunkach podwyższonego ciśnienia w specjalnej komorze hiperbarycznej.
Na czym polega wyjątkowość hiperbarii tlenowej?
Tlen, wdychany podczas zabiegu tlenoterapii hiperbarycznej, jest przenoszony we krwi człowieka przez hemoglobinę (białko, czerwony barwnik krwi) zawartą w erytrocytach, oraz w formie cząstek rozpuszczonych w osoczu krwi (zjawisko występujące w warunkach podwyższonego ciśnienia). Zaopatrzenie w tlen tkanek następuje głownie w drodze dyfuzji (przenikania) z naczyń włosowatych. Natomiast sam promień dyfuzji jest bezpośrednio zależny od stopnia ciśnienia parcjalnego (cząstkowego) w naczyniach i tkankach. Im większe to ciśnienie, i im więcej rozpuszczonych cząstek tlenu znajduje się we krwi, tym lepiej zostaną natlenione obszary, które znajdują się dalej od naczyń krwionośnych. W warunkach podwyższonego ciśnienia promień dyfuzji tlenu może się zwiększyć nawet czterokrotnie! Osiąga on wówczas strefy, których zaopatrywanie w normalnych okolicznościach, w wyniku np. uszkodzenia naczynia, rany czy obrzęku, nie następuje w stopniu wystarczającym.
Proces ten, pozwalający na dostarczenie organizmowi odpowiednio dużej ilości tlenu, możliwy jest do przeprowadzenia tylko w specjalnych komorach hiperbarycznych!
Efekty działania hiperbarii tlenowej:
– dotlenienie, ukrwienie i regeneracja komórek organizmu, także nerwowych i kostnych
– tworzenie nowych tkanek i naczyń krwionośnych
– przyspieszenie gojenia ran
– poprawa przemiany materii
– wzrost produkcji komórek macierzystych
– odbudowa systemu odpornościowego
– usprawnienie detoksykacji
– wpływ bakteriobójczy i bakteriostatyczny
– oddziaływanie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe
Hiperbaria tlenowa ma zastosowanie w leczeniu następujących chorób:
-układu krążenia (np. wieńcowych, niewydolności serca, miażdżycy)
– układu nerwowego (np. autyzmu, choroby Alzheimera, choroby Parkinsona, zaburzeń neurologicznych, rehabilitacji po udarach)
– układu kostnego (np. odbudowy, martwicy kości)
– regeneracji po zabiegach chirurgicznych, również z zakresu medycyny estetycznej
– rehabilitacji onkologicznej po chemioterapii jak i po radioterapii
– trudno gojących się ran
– powikłań cukrzycy (m.in. zespołu stopy cukrzycowej)
– chronicznej boreliozy (tzw. boreliozy z Lyme)
– migren, przewlekłych bólów głowy
– depresji
– chorób skóry (np. trądziku, pokrzywki, atopowego zapalenia skóry)
– nagłej głuchoty idiopatycznej i po urazach akustycznych
– oparzeń termicznych
– przewlekłego zmęczenia
PYTANIA I ODPOWIEDZI DOTYCZĄCE ZABIEGÓW W KOMORZE HIPERBARYCZNEJ ⇒czytaj więcej