Hiperbaryczna terapia tlenowa to metoda leczenia wielu chorób i zaburzeń,  polegająca na podawaniu pacjentowi czystego tlenu w warunkach podwyższonego ciśnienia w specjalnej komorze hiperbarycznej.

Na czym polega wyjątkowość hiperbarii tlenowej?

Tlen, wdychany podczas zabiegu tlenoterapii hiperbarycznej, jest przenoszony we krwi człowieka przez hemoglobinę (białko, czerwony barwnik krwi) zawartą w erytrocytach, oraz w formie cząstek rozpuszczonych w osoczu krwi (zjawisko występujące w warunkach podwyższonego ciśnienia). Zaopatrzenie w tlen tkanek następuje głownie w drodze dyfuzji (przenikania) z naczyń włosowatych. Natomiast sam promień dyfuzji jest bezpośrednio zależny od stopnia ciśnienia parcjalnego (cząstkowego) w naczyniach i tkankach. Im większe to ciśnienie, i im więcej rozpuszczonych cząstek tlenu znajduje się we krwi, tym lepiej zostaną natlenione obszary, które znajdują się dalej od naczyń krwionośnych. W warunkach podwyższonego ciśnienia promień dyfuzji tlenu może się zwiększyć nawet czterokrotnie! Osiąga on wówczas strefy, których zaopatrywanie w normalnych okolicznościach, w wyniku np. uszkodzenia naczynia, rany czy obrzęku, nie następuje w stopniu wystarczającym.

Proces ten, pozwalający na dostarczenie organizmowi odpowiednio dużej  ilości tlenu, możliwy jest do przeprowadzenia tylko w specjalnych komorach hiperbarycznych!

 

Efekty działania hiperbarii tlenowej:

– dotlenienie, ukrwienie i regeneracja komórek organizmu, także nerwowych i kostnych

– tworzenie nowych tkanek i naczyń krwionośnych

– przyspieszenie gojenia ran

– poprawa przemiany materii

– wzrost produkcji komórek macierzystych

– odbudowa systemu odpornościowego

– usprawnienie detoksykacji

– wpływ bakteriobójczy i bakteriostatyczny

– oddziaływanie przeciwzapalne i przeciwobrzękowe

 

Hiperbaria tlenowa ma zastosowanie w leczeniu następujących chorób:

-układu krążenia (np. wieńcowych, niewydolności serca, miażdżycy)

– układu nerwowego (np. autyzmu, choroby Alzheimera, choroby Parkinsona, zaburzeń neurologicznych,  rehabilitacji po udarach)

– układu kostnego (np. odbudowy, martwicy kości)

– regeneracji po zabiegach chirurgicznych, również z zakresu medycyny estetycznej

– rehabilitacji onkologicznej po chemioterapii jak i po radioterapii

– trudno gojących się ran

– powikłań cukrzycy (m.in. zespołu stopy cukrzycowej)

– chronicznej boreliozy (tzw. boreliozy z Lyme)

– migren, przewlekłych bólów głowy

– depresji

– chorób skóry (np. trądziku, pokrzywki, atopowego zapalenia skóry)

– nagłej głuchoty idiopatycznej i po urazach akustycznych

– oparzeń termicznych

– przewlekłego zmęczenia

 

PYTANIA I ODPOWIEDZI DOTYCZĄCE ZABIEGÓW W KOMORZE HIPERBARYCZNEJ ⇒czytaj więcej